Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy im. Witolda Gombrowicza w Ożarowie - Prawdziwe historie pisane przez życie

Najbardziej niebieskie oko to debiutancka powieść amerykańskiej pisarki Toni Morrison, późniejszej laureatki literackiej nagrody Nobla. Opowiada historię czarnoskórej dziewczynki, która wymarzyła sobie, że jej życie byłoby piękniejsze, gdyby tylko miała niebieskie oczy. Doskonale tą sytuację opisują słowa: „Owładnięta niewzruszonym przekonaniem, że wybawić może ją tylko cud, nigdy nie poznała własnego piękna. Widziała tylko to, co było do zobaczenia: oczy innych ludzi”. Ponadto autorka w swojej prozie porusza tematy rasizmu, biedy, wykluczenia społecznego oraz przemocy w rodzinie. Jak również to, że rodzice nie rozumieją potrzeb dzieci. Najbardziej przejmującym jest jednak fakt braku wiary, że to wszystko można zmienić na lepsze, a nasz los nie jest z góry przesądzony. Niesamowita wrażliwość autorki sprawiła, że powieść czyta się ze ściśniętym gardłem. Mimo to książka jest kunsztem jej stylu i języka. Bez niej nie sposób poznać w pełni bogactwa i złożoności czarnej kultury. Dlatego nasz klub poleca wszystkim utwory autorstwa Toni Morrison.

Białe płatki, złoty środek. Historie rodzinne to zbiór 23 reportaży pisanych do lubelskiej „Gazety Wyborczej” przez laureata Nagrody im. R. Kapuścińskiego, którym jest Paweł Piotr Reszka. Autor odkrywa przed czytelnikiem ciemną stronę polskiej rzeczywistości (alkohol, przemoc rodzinną, przestępstwa, obojętność, samobójstwa, zabójstwa, oszustwa, gwałt, problemy emerytów oraz ludzi chorych). Tematyka poruszana w książce jest mocna i trudna, ale pokazuje pewien wycinek świata, do którego rzadko wielu z nas będzie miało wgląd. Ta publikacja jest cenna pod tym względem, aczkolwiek trzeba ją dawkować, aby nie znieczulić się zbyt dużym ładunkiem okrucieństwa. Styl Reszki jest bardzo oszczędny, wręcz surowy. Nie znajdziemy tu dużej ilości zdań wielokrotnie złożonych czy kwiecistych metafor. Nieco sucha relacja może nie każdemu przypadnie do gustu, jednak dzięki temu, autorowi udaje się zawrzeć w prostych zdaniach i słowach spory emocjonalny ładunek o dużej sile oddziaływania. Dzięki oszczędnemu stosowaniu środków wyrazu treść reportaży ma szansę wybrzmieć dobitniej i pozostawia mnóstwo przestrzeni na osobiste emocje odbiorcy i na jego refleksje. Warto zapoznać się z zaprezentowaną w książce problematyką, bo może tacy ludzie, którym możemy pomóc żyją gdzieś obok nas. Polecamy sięgnąć do tej lektury.